جلسه دوم، آفات تقلیل دادن افق دستورات دین
بسم الله الرحمن الرحیم
بحثمان در این رابطه بود که چرا بعضی از فعالیتهای فرهنگی بهرههای لازم را نمیدهند و انسان را به آن شور و شعف حقیقی نمیرسانند، در حالی که مطمئن هستیم اگر راه را درست طی کنیم حجاب بین ما و حقایق از بین میرود و میتوان با چشم قلب حقایق عالم را دید. همانطور که حضرت علیu در جواب ذِعلب که از آن حضرت پرسید؛ «آیا خدایت را هنگام عبادت او دیدهاى؟» فرمودند: «مَا کُنْتُ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ» من آنچنان نیستم که پروردگاری را عبادت کنم که او را نمیبینم.
بسماللهالرحمنالرحیم
مَن کَانَ یُرِیدُالْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُالْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ
یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَ مَکْرُ أُوْلَئِکَ هُوَ یَبُورُ[1]
هرکس عزّت میخواهد عزّت، یکسره از آن خداست. عقیدة پاک به سوى او بالا مىرود و عمل صالح به آن عقیده رفعت مىبخشد، و کسانى که حیله و مکرهاى زشت مرتکب میشوند، عذابى سختخواهند داشت و نقشههایشان سراسر با پوچی و بیثمری روبهرو خواهد شد.